پژوهش حاضر با هدف افزایش تولید در واحد سطح و کاهش هزینههای تولید انجام گردید. با توجه به اینکه بخش آبزیپروری شرکت ران به طور معمول از ماهیان دو ساله جهت رهاسازی در استخرهای پرواری استفاده میکرد به منظور کاهش هزینهها و افزایش تولید در اقدامی ابتکاری به رهاسازی ماهیان یک ساله در دو تراکم، ده هزار و هفت هزار قطعه در هکتار اقدام گردید. نتایج این اقدام نشان داد که راندمان تولید در استخرهای حاوی بچه ماهیان کپور معمولی یک ساله با تراکمهای ده هزار و هفت هزار قطعه در هکتار به میزان قابل ملاحظهای در مقایسه با سالهای گذشته (رها سازی ماهیان دو ساله با تراکم دو هزار و پانصد الی سه هزار قطعه در هکتار) افزایش داشته است. همچنین از دیگر نتایج این اقدام میتوان به افزایش تولید، افزایش درآمد، کاهش هزینههای تولید و افزایش کیفیت آب اشاره نمود.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در استخر دارای تراکم ده هزار قطعه در هکتار، میانگین وزن نهایی هر قطعه ماهی کپور ۷۲۰ گرم و ضریب تبدیل غذایی ۲/۷ بوده است و در استخر دارای تراکم هفت هزار قطعه ماهی در هر هکتار، میانگین وزن نهایی هر ماهی ۷۵۰ گرم و ضریب تبدیل غذایی ۲/۵ بوده است. بنابراین استفاده از تراکم های هفت هزار قطعه و ده هزار قطعه ماهی یک ساله در هکتار سبب افزایش راندمان تولید میگردد بهطوری که راندمان تولید (تولید در هر هکتار) در استخر دارای تراکم ده هزار قطعه در هکتار، ۵۱۶۰ کیلوگرم و راندمان تولید در استخر دارای تراکم هفت هزار قطعه در هکتار، ۴۳۹۳ کیلوگرم میباشد. همچنین استفاده از بچه ماهیان یک ساله جهت پرورش در استخرهای پرواری بجای بچه ماهیان دو ساله موجب عدم هزینه کردن به مدت یک سال میشود. بهطوری که، به مدت یک سال در هزینه خرید بچه ماهی، هزینه کود شیمیایی و حیوانی، هزینه خرید خوراک، هزینه حمل و نقل و هزینه آب بها صرفه جویی میگردد.
امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد.